Gemeente: Bruid? Volk?

Gemeente: Bruid? Volk? Lichaam? 1

Verbond: Ieue met Israël Huwelijk

Hoe was het in het (Midden-) Oosten?

Bruid: gekozen door bloedverwanten of een vriend – Bijv. Genesis 24

Bruid: bepalend door ouders en zoon Simson koos uit – Bijv. Richteren 14:1-10

na de keuze: verloving

Bruid  verliest alle rechten aan de bruidegom

Verloving : feestelijk Ontrouw had net zulke gevolgen als in het huwelijk Deuteronomium 22:23,24

Consumeren van het huwelijk

Huwelijksdag: geen feest Bruidegom haalt bruid op en neemt haar mee - geen godsdienstige ceremonie -

Bruidegom met tulband en versieringen Hooglied 3:6,7; Jesaja 61:10

Wie is deze, neerdalend uit de woestijn Als zuilen van rook, in een wolk van wierook en mirre, Van al het poeder van de handelaar? Kijk! Salomo’s draagstoel, omringd door zestig meesterlijke mannen van de meesterlijke mannen van Israël

Bruid met witte kleding en sluier, geparfumeerd en gekroond met juwelen

* Avonduur vastgesteld * Bruidegom naar zonen van de bruidskamer (Mattheüs 9:15) * Bruid wacht op de bruidegom * Bruidspaar naar huis van de bruidegom met hele stoet met 10 maagden met brandende lampen * In dat huis een feestelijke maaltijd (Genesis 29:22; Johannes 2:2)

* In huis van bruidegom: directe communicatie –> vriend van bruidegom trekt zich terug * Ceremonie eindigt als bruid het bruidsvertrek binnengaat – baldakijn * Familielid van bruidegom en bruid op huwelijksdag geselecteerd om belangrijke zaken te regelen/onderzoeken (Deuteronomium 22:15-21)

Hebreeuws voor bruid is ‘kalah’: schoondochter Genesis 11:31; 38:11,16,24; Leviticus 18:15; 20:12; Ruth 1:6,7,8,22; 2:20,22; 4:15 1 Samuël 4:19; 1 Kronieken 2:4; Ezechiël 22:11; Micha 7:6 bruid Hooglied 4:8,9,10,11,12; 5:1; Jesaja 49:18; 61:10; 62:5; Jeremia 2:32; 7:34; 16:9; 25:10; 33:11; Hosea 4:13,14

Israël en de volkeren

Israël werd koninkrijk met menselijke koning Saul – David – Salomo Rehabeam / Jerobeam

relatie als huwelijk voorgesteld: Koning en volk

Koning heeft zijn volk lief, hij eert het, beschermt het en zorgt ervoor in alle opzichten.

Israël bij de Sinaï : huwelijk Ieue = bruidegom Israël = bruid Mozes = vriend van de bruidegom Exodus 19:7 - uitgeleid Psalm 68:7 – ontmoeting Ezechiël 16:8 – verbinding bij troonsbestijging

Verbinding bij troonsbestijging op Sinaï – het Woord bekendmaken Verbinding in tabernakel, tussen de cherubs - het Woord bekendmaken 1 Samuël 4:4; Psalm 5:2; 10:16; 47:7,8; 74:12; 89:19; Jesaja 6:5; 33:22; 43:15; Jeremia 10:10; 46:18 etc.

Het verbond dat geratificeerd werd bij die gebeurtenis (Sinaï) werd later beschreven als huwelijk:

niet zoals het verbond dat Ik met hun vaderen gesloten heb op de dag dat Ik hun hand vastgreep om hen uit het land Egypte te leiden – Mijn verbond, dat zij verbroken hebben, hoewel Ík hen regeerde, een bevestiging van Ieue Jeremia 31:32

Mozes kwam terug en riep de oudsten van het volk, en hield hun al deze woorden voor, die Ieue hem geboden had. Toen antwoordde heel het volk gezamenlijk en zei: Al wat Ieue gesproken heeft, zullen wij doen! En Mozes bracht de woorden van het volk terug aan Ieue. Exodus 19:7-8, Mozes als vriend van bruidegom Ieue

Israëls bruid zijn verstoord  lasteren hun God/Koning; Mozes ontving instructies van hun Heer op de berg – een gouden beeld opgezet van de Egyptische stiergod Apis. Zij schreven de verlossing uit Egypte aan hem -in plaats van aan Ieue- toe(Exodus 32:4).

Nog vóór het echte huwelijk ging Israël een andere god aanbidden!

Terugkijkend door de profeet op de begindagen:

Ik denk aan jou, aan de genegenheid van jouw jeugd, aan de liefde van jouw bruidsdagen, toen jij achter Mij aan ging in de woestijn, in een onbezaaid land. Jeremia 2:2

Het huwelijk van Israël met Ieue was een geestelijke verbintenis met Hem. Niet van individuele mensen, maar van het volk.

Ieue neemt haar ondanks het gouden kalf- mee naar Zijn huis, het land Kanaän (Leviticus 25:23)

Er kwam geen nationale geestelijke verbinding met Ieue tot stand. Er was geen sprake van een echt huwelijk tussen het volk en hun Echtgenoot-Koning.

Zo werd je getooid met goud en zilver. Jouw kleding was van fijn linnen en zijde, voorzien van kleurrijk borduurwerk. Meelbloem, honing en olie at jij. Jij werd buitengewoon mooi, en werd geschikt voor het koningschap. Ezechiël 16:13

Zij pleegde overspel met de Egyptenaren (Ezechiël 8:10,14; 20:7,8) en de Assyriërs. Ook gingen zij zondige verbintenissen aan met deze volkeren. Zij vermengden hun dienst aan Ieue met afgodendienst  Ballingschap!

Hosea Hosea moest Gomer huwen, zij was een ontrouwe vrouw  beeld van het volk en Ieue

De namen van de kinderen zijn: 1) Jizreeël (God zal verstrooien of zaaien) – 1 Koningen 21:1;  2 Koningen 17:5,6

2) Lo-Ruchama (geen ontferming of barmhartigheid, geen berouw) – Hosea 1:6;  2 Koningen 19:34,35 3) Lo-Ammi (niet Mijn volk) – Hosea 1:9  1:10

God bedoelt met haar om te gaan als een tedere echtgenoot en niet als een harde meester: Ishi = mijn Man Baali = mijn Heer Daarom zal ik haar meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken. Daar zal ik haar wijngaarden aan haar teruggeven, het dal Achor maak ik tot een poort van hoop. En zij zal mijn liefde beantwoorden als in de tijd van haar jeugd, als op de dag dat ze wegtrok uit Egypte. De namen van de Baäls zul je niet meer in de mond nemen, ze zullen niet langer worden gehoord. Dan, op die dag zal het zijn, – spreekt Ieue –, dat je zult zeggen: Jij bent Ishi, en je zult Mij niet meer noemen: Baali. Hosea 2:16-19

Juda (en Benjamin) faalde(n) ook.

Ezechiël laat de reden voor wegvoering in ballingschap in duidelijke woorden zien. Hij noemt de zusters Oholah (haar tent), dat is Samaria en Oholibah (Mijn tent is in haar), Jeruzalem.

Zij verontreinigde zich met allen op wie zij verliefd was geworden, met al hun stinkgoden. Ezechiël 23:7

Toen bracht Hij mij bij de ingang van de poort van het huis van Ieue die aan de noordkant is, en zie, daar zaten vrouwen die de Tammuz beweenden. Ezechiël 8:14

Heidense koningen claimden afstamming van de baäl -zij werden zonen van de zon genoemden werden als goden aanbeden. Zo legde Juda verbindingen met afgoden door verbonden met vreemde koningen te sluiten.

Juda + Assyrië = afgoderij

Woord van Ieue:

Men zegt: Als een man zijn vrouw wegstuurt, zij bij hem weggaat en de vrouw van een andere man wordt, kan hij nog naar haar terugkeren? Zou dat land niet ten zeerste ontheiligd worden? Jij echter, jij hebt hoererij bedreven met veel vrienden, En keer terug naar Mij – een bevestiging van Ieue Jeremia 3:1 (Deuteronomium 24:1-4)

Na de ballingschap in Babylon:

Terugkeer van een gelovige groep van 42360 mensen, met 7337 slaven en slavinnen, en 200 zangers/zangeressen Ezra 2:64

Wat gebeurde in het land na de terugkeer uit Babylonische ballingschap? •Diverse sekten ontstonden •Enkelingen geloofden •Velen met een hard hart •Oproep tot terugkeer •Bruid moest uitzien naar vriend van Bruidegom

-Maleachi 3:16 -Maleachi 1:2 -Maleachi 3:7 -Maleachi 4:5

Zie! Ik zend jullie Elia, de profeet!

De Griekse Schrift (NT)

Bruid: schoondochter Mattheüs 10:35; Lucas 12:53, 53 Bruid: Johannes 3:29; Openbaring 18:23, 19:7; 21:2,9; 22:17

Mattheüs

Mattheüs Begint met de roep te midden van het volk:

Keer je om, want het koninkrijk van de hemelen is nabij! Er was overheersing door de Romeinen. Zij werden nu teruggeroepen tot hun Man, die in de hemelen resideerde.

Mattheüs (vervolg) Zonen van de bruidskamer (9:15): de Joden Bruidegom (Marcus 2:19,20; Lucas 5:34,35): de Heer zelf Bediening van de Heer/12 sloot heidenen buiten (10:5; 15:24) Joodse volk: boos en overspelig geslacht (12:39) De gemeente van 16:18 was die uit Israël, en die uit Handelingen 7:38 en Psalm 22:22,23 eveneens. Sleutels van het kkrijk: bekering en doop, de 12 zullen in de wedergeboorte richten over de 12 stammen – 19:28 Koninklijke bruiloft: 22:1-14, gelovige rest was de bruid, de farizeeën en schriftgeleerden waren uitgenodigd. Wijze en dwaze maagden (25:1-13): niet de bruid, maar gasten.

Marcus en Lucas

Marcus zegt iets over de lijdende dienaar van Ieue  we vinden welhaast niets over de bruid. Lucas tekent Hem als de Zoon van Adam  recht op de troon over heel de aarde. Samen met Israël en Hij wil het hart winnen in Lucas 12:22-31; bekering en vrucht 13:1-9, maar het antwoord is in 13:14 anders gericht. De Heer richt zich tot de armen 14:16-24

Johannes

Johannes Jezus is de Zoon van God (Johannes 20:31). Hij identificeert de koninklijke Man met Zijn voorafgaande hemelse heerlijkheid (3:12,13) en met Zijn vorige huwelijk met Israël in de naam van Ieue. 1e teken: bruiloft in Kana, 2:1-11; Jesaja 25:10

De Bruidegom heeft de bruid; de vriend van de Bruidegom staat te luisteren en is blij dat hij de stem van de Bruidegom hoort. Dat vervult mij met grote vreugde. Johannes 3:29

Gelovig overblijfsel uit de Joden was toen de bruid. De bruid is Israël, net als de vrouw van Ieue in Tenach.

Samaritaanse vrouw – Johannes 4.

2000 jaar geen Man voor Israël

Herder en de schapen – Johannes 10 De Heer en Israël Lijkt als beeld enigszins op Man en vrouw Paulus’ brieven: schaap – Romeinen 8:36 herders – Efeziërs 4:11

Johannes 10 en 17, De Heer bidt en dankt voor degenen die de Vader Hem gegeven heeft.

De bruid wordt groter qua aantal leden van het volk