klik hier - Jonge Kerk Roermond

Overweging Het verhaal van Noach en de Ark, met zijn gezin en alle dieren, die de zondvloed overleefde; en Paulus of Saul die op weg naar Damascus zich bekeert. Twee verhalen, die gaan over belangrijke keuzes en die ook te maken hebben met vertrouwen. In de voorbereiding hebben Evie en Daphne het ook gehad over het vertrek van Abraham uit Ur en de uittocht van de Israëlieten uit Egypte. Ook al van die verhalen waar de keuze centraal staat en die duidelijk maken dat je moet vertrouwen op de goede afloop. Laatst las ik een artikel van iemand, die schreef dat een van de belangrijkste functies van religies is het doorgeven van verhalen. IK denk dat dit vandaag goed gelukt is. Vier verhalen waarin mensen in hun leven een keuze moeten maken. De keuze: laat ik alles bij het oude of ga ik voor een nieuwe kans ergens anders. Doe ik iets anders, iets waar ik eigenlijk niet zo’n zin in heb of zelfs een keuze die anderen niet snappen. Weg uit de veiligheid van het bekende. Abraham zette een grote stap, Iets doen wat niemand anders doet omdat je ziet dat dit iets is wat jij moet doen: Noach zette ondanks alle spot en onlogica toch door. Mozes bevrijdde het volk uit het slaven bestaan. Dat was geen gemakkelijke onderneming. Een echt staaltje doorzettingsvermogen om los te komen van de Farao, die dit op alle manieren probeerde te voorkomen. En Saulus, die we Paulus noemen, die eerst bekend stond als degene die de leden van Jonge Kerk opjoeg en gevangenzette, hij werd zelf de vormgever van ons gedachtengoed. Hoe iemand het licht kan zien. Maar kiezen is helemaal niet zo eenvoudig als het lijkt. Zeker niet als je 11, 12 jaar bent. En ook niet als iedereen je komt vertellen wat je moet doen, wat voor jou het beste is. Door wie of wat laat je je leiden? Of volg je je eigen weg? Voel je je wel gehoord? Iedereen weet het toch allemaal zo goed. En als je dan gekozen hebt moet je er maar op vertrouwen dat het goed komt. Wie weet komt het goed, zingen we vaker hier in de kapel. Evie en Daphne hebben opgeschreven wat hen zo aansprak in het door hun gekozen verhaal. Paulus moest vertrouwen hebben in de woorden van Jezus. Ja, maar hoe dan? Hij moest toch iets gezien of gemerkt hebben aan die mensen die hij eerst achtervolgde. Waren ze niet bang voor hem? En iedereen mocht bij hen meedoen? Je hoefde helemaal geen Jood te zijn. Deze mensen hielden echt van elkaar en zorgden voor elkaar. Wellicht dat zijn ogen daarom open gingen. Zijn oude leven van achter andere mensen aanjagen gaf hij op. Hij moest daarvoor dat oude leven loslaten en wellicht ook iets van luxe en zijn bevoorrechte positie. En hoe groot moet zijn vreugde wel niet zijn geweest toen de mensen niet meer bang voor hem waren, maar graag naar hem luisterden, als hij over Jezus vertelde.

Ja en Noach. Had hij de zekerheid dat het allemaal zou lukken? Hij zette door ondanks dat de mensen hem belachelijk maakten. Hij had voor God gekozen en moest erop vertrouwen dat het niet voor niets was en dat het zou lukken. En dan komt het water en jij bent dan veilig, maar je moet ook al het vertrouwde achter laten. Al die mensen die je kende, je oude leven. Allemaal weg. Maar dan de vreugde van er is weer land; er is weer toekomst; het komt weer goed; wat we geloofden wordt waar. We kunnen vandaag wat leren van deze twee. Ik vind dat ze het mooi verwoord hebben en dat er vertrouwen voor de toekomst uit spreekt. En als het een keer tegenzit denk dan nog maar eens aan Noach en Paulus. Over hoe zij het gedaan hebben. Paulus die een ommekeer in zijn leven maakte en Noach die vol hield, omdat hij geloofde. Over die dromen van toekomst zingen we nu.

Wim Janssen 28 06 2015