Persbericht

January 8, 2018 | Author: Anonymous | Category: Geschiedenis, US History
Share Embed Donate


Short Description

Download Persbericht...

Description

Persbericht Amsterdam, donderdag 1 september 2016

Looking for America: de Verenigde Staten volgens onafhankelijke filmmakers In aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen werpt EYE dit najaar een nieuwsgierige blik op de Verenigde Staten. Hoe verhoudt het aloude ideaal van een ‘land of the free and home of the brave’ zich met de weerbarstige werkelijkheid? In het omvangrijke programma ‘Looking for America’ laat EYE de vertrouwde perspectieven van Hollywood links liggen en gaat op onderzoek uit met de eigenzinnige cineasten van de Amerikaanse independent film. Met films uit heden en verleden, premières, inleidingen, gasten en een speciale avond rond de verkiezingen. Looking for America: de Verenigde Staten volgens onafhankelijke filmmakers. Van 7 oktober t/m 21 december in EYE, IJpromenade 1, Amsterdam. www.eyefilm.nl/america ‘A man went looking for America. And couldn’t find it anywhere.’ Zo staat het op de poster van de cultklassieker Easy Rider, en zo is het: Amerika, dat bestaat niet. De Verenigde Staten laten zich niet samenvatten in een bumpersticker, een liedje of een film. Amerika, dat is vrijheid én onderdrukking. Suburbia én eindeloze prairie. White trash én black power. Hollywood én independent cinema. Terwijl de vlakke soundbites over Amerika je dit verkiezingsjaar om de oren vliegen, kiest EYE voor een ruimer perspectief – dat van de Amerikaanse indiefilmers. Die in tegenstelling tot hun Hollywoodcollega’s niet op de hotspots blijven hangen om verhalen over winnaars, cowboys en babes te vertellen, maar ook de achterbuurten in trekken, de gehuchten, wegrestaurants, kerken en gaybars. Daar ontmoeten we de dolers van Terrence Malick en Kelly Reichardt. De queers (in de ruimste zin van het woord) van Andy Warhol, Todd Haynes en Gregg Araki. De strijdbare AfroAmerikanen van de LA Rebellion en Spike Lee. De ‘slackers’ van Kevin Smith, Todd Solondz en Richard Linklater. Het uitgebreide programma is onderverdeeld in zes thema’s, die elk een ander aspect belichten van de Amerikaanse (tegen)cultuur. Binnen die thema’s worden films vertoond van zowel oude rotten als jonge honden van de indiecinema, inclusief premières en werk dat niet eerder in Nederlandse bioscopen draaide.

EYE Filmmuseum

IJPromenade 1 1031 KT Amsterdam P.O. Box 37767 1030 BJ Amsterdam

Marnix van Wijk

Maureen Mens

T. 020 – 5891 405 [email protected]

T. 020 - 5891 476 [email protected]

Publiciteitsmanager

Marketing manager Film

eyefilm.nl/pers [email protected]

Aanvullend op het hoofdprogramma zijn er bijzondere voorfilms, lezingen en muzikale optredens. De thema’s op een rij: The Wrong Side of the Tracks – De films van Roberto Minervini. Alle Amerikanen dromen, maar voor velen komt de droom nooit uit. Omdat ze de verkeerde achtergrond hebben, geen opleiding, geen familie, geen geld. In de films rond dit thema wordt onbevangen ingezoomd op de Amerikaanse onderklasse – en wordt tussen de misère verrassend veel poëzie aangetroffen. Met extra aandacht voor de bijzondere, relatief onbekende regisseur Roberto Minervini (Stop the Pounding Heart, The Other Side). Kids. Amerikaanse highschoolfilms geven wel eens de indruk dat er in de VS maar twee soorten tieners bestaan: sportfanaten en seksmaniakken. De eigenzinnige coming-of-age-films die onder dit thema vallen (van makers als Sofia Coppola, Noah Baumbach en David Gordon Green) bewijzen dat er eindeloos veel meer varianten zijn. Black Lives on Screen. Over raciale conflicten in het heden en verleden zijn de laatste jaren enkele grote Hollywoodfilms verschenen, maar hoe kijken onafhankelijke Afro-Amerikaanse filmers naar hun eigen geschiedenis? En bestaat er zoiets als een ‘black indie cinema’-stijl? Speciale aandacht voor de LA Rebellion, een sixties-beweging van zwarte filmmakers, met veel fraai gerestaureerd materiaal. The Road is Life. In de Amerikaanse indiecinema zijn opvallend veel mooie, reflectieve films verschenen waarin de snelweg figureert als metafoor voor het (Amerikaanse) leven. Van sixtiesklassiekers als Easy Rider en Two Lane Blacktop tot de hedendaagse roadmovies van regisseurs als Kelly Reichardt en Rick Alverson. America is not one thing or another; America is Queer. Terwijl Hollywoods homo's nog stevig in de kast zaten, doken vanaf de vroege jaren negentig steeds meer LHBT-personages op in indiefilms, waardoor al snel over een ‘New Queer Cinema’ werd gesproken. Aandacht voor deze stroming, maar ook voor filmers als Andy Warhol en Kenneth Anger, die de weg al veel eerder baanden voor alles wat niet in een hokje paste. Slackers. Als de ‘slackerfilm’ nog geen erkend genre is, wordt die hierbij geïntroduceerd. Slackers, dat zijn luie maar toch ook principiële maatschappijweigeraars, zoals geportretteerd in films als The Comedy van Rick Alverson en natuurlijk Slacker van Richard Linklater. Illustratief is de slogan van slackerklassieker Clerks: ‘Just because they serve you, doesn’t mean they like you.’

eyefilm.nl/pers

View more...

Comments

Copyright � 2017 NANOPDF Inc.
SUPPORT NANOPDF