PERSBERICHT november 2009
NPS maakt hoorbaar
Dubbelspel
Sir Peter Maxwell Davies vrijdag 4 december 2009, 20.15 uur, Muziekgebouw aan ‘t IJ – Amsterdam
Radio Kamer Filharmonie o.l.v. Sir Peter Maxwell Davies Dimitri Ashkenazy klarinet Gunther Haußknecht doedelzak Voorgesprek met Sir Peter Maxwell Davies door Huib Ramaer Foyerdeck 1, 19.15 uur Uitzending 5 januari 2010 op Radio 4
Programma Jimmack the Postie (1986) Strathclyde Concerto no. 4 (1990) voor A-klarinet & orkest - Nederlandse première Last Door of Light (2008) - Nederlandse première An Orkney Wedding, with Sunrise (1985) In deze nieuwe aflevering van Dubbelspel staat Sir Peter Maxwell Davies (1934) centraal. Het is lang geleden dat de befaamde Schotse componist en dirigent in Nederland zijn eigen werk dirigeerde. Davies ontwikkelde zich van ‘enfant terrible‘ van het Britse muziekleven tot een van de meest vooraanstaande componisten van deze tijd, wat hem niet alleen het predicaat ‘Sir’, maar ook de benoeming tot ‘Master of the Queen’s Music’ opleverde. De aanpak van Davies is in stilistisch, emotioneel en thematisch opzicht zeer breed; hij schreef zowel serieuze symfonieën als lichtvoetig muziektheater, naast composities voor kinderen en werken met een politieke en maatschappijkritische inslag. Een belangrijke inspiratiebron voor de onlangs 75 jaar geworden componist is de Schotse cultuur en in het bijzonder die van Orkney Islands, waar hij teruggetrokken woont. Deze eilandengroep wordt door de opwarming van de aarde bedreigd. Davies doet er verslag van in zijn meest recente compositie Last Door of Light. Het concert wordt besloten met het feestelijke An Orkney Wedding, with Sunrise, waarbij de doedelzak ontroerend zijn intrede doet....
Sir Peter Maxwell Davies is vanaf 30 november in Amsterdam. Interviews en beeldmateriaal via Tia Schutrups, tel. 020-6226483 / 06-25095705,
[email protected], www.tiaschutrups.nl, www.radio4.nl www.nps.nl, www.maxopus.com
Een hommage aan Schotland van en met Sir Peter Maxwell
Davies
Sir Peter Maxwell Davies leeft nu bijna veertig jaar in het hoge Noorden van Schotland, de Orkney Islands. In ‘splendid isolation’ schrijft hij composities die geïnspireerd zijn door de eenzaamheid van het landschap en de traditie van zijn bewoners. “No escape from yourself here, you just have to realize what you are through your music with much more intensity than in urban surroundings”, aldus de componist. Peter Maxwell Davies, afkomstig uit een arbeidersgezin in Manchester, behoort niet alleen tot de meest vooraanstaande componisten van Engeland, maar heeft ook een belangrijke bijdrage geleverd aan het muziekleven van zijn land. Als lid van de Pierrot Players maakte hij in de jaren ‘60 de bevolking ontvankelijk voor nieuwe muziek. Met schoolprojecten en composities voor kinderen verrichtte hij veel basiswerk in het land. Op de Orkney Islands riep hij een muziekfestival – het St. Magnus Festival – en een jeugdorkest in het leven. In 1987 werd Sir Peter Maxwell Davies in de adelstand verheven. Sinds 2004 mag hij zich ook ‘Master of the Queen’s Music’ noemen, waarmee hem het privilege ten deel viel tien jaar lang de muziek voor koninklijke evenementen te schrijven. Wat op het Europese continent uitzondering is – sociaal engagement – is in Engeland de regel en voor componisten een vanzelfsprekendheid. Sterker dan elders voelen Britse componisten zich verbonden met hun volk en zijn tradities, hetgeen ook een stempel drukt op hun werken. De muziek van de middeleeuwen, renaissance en barok, de werken van Dunstable, Byrd, Tavener en Purcell zijn naast de volksmuziek tot op heden belangrijke inspiratiebronnen voor Britse componisten. In die zin is Peter Maxwell Davies ‘very British’ en – sinds hij op het Schotse eiland Hoy leeft – ‘very Scottish’. Hij deelt het leven met de eilandbevolking, en luistert naar hun muziek en hun verhalen. Uit zijn werken blijkt een passie voor theatrale expressie, ironie en humor, dikwijls gekruid met een scheutje ‘madness’ (zie bijvoorbeeld het muziektheatrale werk Eight Songs for a Mad King uit 1969). Jimmack the Postie is een hommage aan een postbode op Hoy. In An Orkney Wedding, with Sunrise heeft de componist zijn impressies van een plaatselijk huwelijksfeest gevangen. De Strathclyde Concerto’s kwamen tot stand in opdracht van het Scottish Chamber Orchestra om voor afzonderlijke orkestinstrumenten een soloconcert te schrijven. In zijn recente orkestcompositie Last Door of Light uit 2008 mijmert Davies over de vele gezonken schepen en verdronken matrozen voor de kust van Hoy; én het alsmaar stijgende water dat als gevolg van de opwarming van de aarde in een niet al te verre toekomst een groot deel van het eiland en zijn huis zal verzwelgen. met dank aan Christiane Schima
De pers over An Orkney Wedding, with Sunrise Davies is a master story-teller in this vividly detailed tone-painting of a rustic, often raucous, all-night wedding celebration. The bagpipes’ entrance near the end is a soul-stirring touch of genius. (Gramophone Magazine) De pers over Last Door of Lights: …an orchestral meditation, which painted internalized sketches and was woven into expressive poems by the brass section… Both pieces proved the high compositional quality of Davies’ work, and had their baptism at the hands of the Camerata Salzburg under Davies’ own inspired conducting. (Wiener Zeitung)
SIR PETER MAXWELL DAVIES behoort tot de belangrijkste componisten van deze tijd, en leverde met de omvang en veelzijdigheid van zijn composities een belangrijke bijdrage aan de muziekgeschiedenis. Hij woont en werkt op de Orkney Islands in het noorden van Schotland. Tot zijn oeuvre behoren de opera’s Taverner, Resurrection, The Lighthouse en The Doctor of Myddfai, twee balletten, de muziektheaterwerken Eight Songs for a Mad King en Miss Donnithorne’s Maggot, acht symfonieën, diverse concerti en vijf grote koorwerken. Zijn Naxos String Quartet-cyclus werd door de Financial Times omschreven als “one of the most impressive musical statements of our time”. Sir Peter Maxwell Davies was componist/dirigent bij het Royal Philharmonic Orchestra en BBC Philharmonic Orchestra. Hij was gastdirigent bij de grote Amerikaanse symfonieorkesten, de Philharmoniker Hamburg en Camerata Salzburg. In 1977 richtte hij het St. Magnus Festival op, en hij is ‘Composer Laureate’ bij het Scottish Chamber Orchestra. In 1987 werd hij geridderd, en in 2004 benoemd tot ‘Master of the Queen’s Music’. Ter gelegenheid van zijn 75-ste verjaardag afgelopen zomer dirigeerde hij de wereldpremière van zijn tweede vioolconcert Fiddler on the Shore met violist Daniel Hope en het Gewandhausorchester Leipzig, gevolgd door de Britse première van het stuk (Royal Philharmonic Orchestra en BBC Proms). Het Nash Ensemble speelde de wereldpremière van het strijksextet The Last Island in Wigmore Hall. In Glasgow volgden concerten uitgevoerd door het Scottish Chamber Orchestra, het Hebrides Ensemble, Scottish Ensemble en BBC Scottish Symphony Orchestra, waarbij ook de wereldpremière van zijn nieuwste orkestwerk Overture, St. Francis of Assisi werd uitgevoerd. DIMITRI ASHKENAZY studeerde klarinet aan het conservatorium van Luzern bij Giambattista Sisini. Hij trad o.m. op met het Royal Philharmonic Orchestra, het Deutsches Symphonie-Orchester, het Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra en het SBS Youth Orchestra. Dimitry Ashkenazy speelde hedendaagse werken als Strathclyde Concerto No. 4 van Sir Peter Maxwell Davies onder leiding van de componist zelf, het Viola Concerto van Krzystof Penderecki, eveneens onder leiding van de componist, en wereldpremières van Marco Tutino met de Filarmonici della Scala in Milaan en Filippo del Corno met I Pomeriggi Musicali. Tevens voerde hij Maxwell Davies’ klarinetkwintet Hymn to Artemis Locheia uit met het Brodsky Quartet tijdens het Lucerne Festival. Als kamermusicus trad hij op met ensembles als het Kodály Quartet en Faust Quartett, en met partners als Barbara Bonney, Edita Gruberova, Maria João Pires en – uiteraard – met zijn broer Vovka en zijn vader Vladimir Ashenazy. GUNTHER HAUßKNECHT begon zijn opleiding bij leermeesters van bataljons van de Royal Irish Rangers, de Royal Highland Fusiliers en The Black Watch. Tegenwoordig speelt hij in diverse Schotse, Ierse en Bretonse folkbands, en neemt hij deel aan projecten met orgel, tuba, Afrikaanse percussie en Arabische muziek. Tevens speelde hij de muziek in Klaus Emigholz’ film Der zynische Körper, die vertoond werd tijdens de Berlinale 1990. Gunther Haußknecht trad veelvuldig op onder leiding van Sir Peter Maxwell Davies, onder meer met het Gewandhausorchester Leipzig, het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin en de Wiener Symphoniker. Verder werkte hij met dirigenten als Vladimir Ashkenazy (NHK Symphony Orchestra Tokyo), Paul Daniel (MDR Sinfonieorchester) en Jan Latham-Koenig (Orchestre Philharmonique de Strasbourg). Hij gaf concerten met eigen bewerkingen van orgelmuziek, baroksonates en dansmuziek uit de Renaissance. Gunther Haußknecht is sinds 1983 docent aan de Musikschule Berlin-Schöneberg. NPS Maakt Hoorbaar De NPS is een omroep die kwalitatief hoogstaande, onafhankelijke en pluriforme programma’s maakt. Vanuit die brede interesse kiest de NPS er voor om onder de paraplu NPS MAAKT HOORBAAR programma’s te presenteren met verschillende onderwerpen en met elk een andere insteek. De NPS vindt voor deze activiteiten een goede partner in de Radio Kamer Filharmonie, met wie een lange traditie is opgebouwd als het gaat om programmering die zich onderscheidt. za 20 februari 2010 20.15 uur, Muziekgebouw aan ’t IJ – De Onthaasting – Radio Kamer Filharmonie & Cappella Amsterdam o.l.v. Otto Tausk, Sonia Wieder-Atherton cello, Ralph van Raat piano. Cornelis de Bondt, Pascal Dusapin, Gavin Bryars vr 14 mei 2010 20.15 uur, Muziekgebouw aan ’t IJ – Le temps et l’écume – Radio Kamer Filharmonie o.l.v. Brad Lubman, Ian Pace piano. Régis Campo, Pascal Dusapin, Gérard Pesson, Gérard Grisey
