We staan met elkaar aan de vooravond van de Goede week, de

Pelgrimstocht: Passie - Pasen - Pinksteren We staan met elkaar aan de vooravond van de Goede week, de paasweek, die zal uitlopen op het grote geheim van Pasen. In de eredienst van 13 april vieren we Palmpasen, de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem. De kinderen zullen hun vrolijk versierde palmpaasstokken meebrengen en gaan rond in de kerk. Tegelijk vormt deze zondag het begin van de passieweek, de lijdensgeschiedenis van Jezus. door ds. Dirk Neven De rode draad van de diensten in de Goede week vormt de ‘pelgrimstocht’. Niet alleen van Jezus naar Jeruzalem, maar van allen, ook van ons zoveel eeuwen later, naar een land van heelheid en verlangen, waarin wij mogen thuiskomen en gevonden worden. Daarbij past misschien enige uitleg: in het vroegste begin vierden joden en christenen Pasen op dezelfde datum. De eerste christenen, die veelal (nog) joden waren, vierden Pèsach mee, het feest waarop de uittocht uit Egypte en de doortocht door de zee van het volk Israël herdacht worden. Tegelijk pasten zij dit verhaal ook toe op de uittocht van Jezus, hun Heer, die door dood en lijden heen, uittrok naar het nieuwe leven van de Opstanding. Het was in het begin één beweging: in de Paaswake werden dood en opstanding als een proces doorleefd. Ook pasten de gelovigen deze geschiedenis toe op hun eigen, persoonlijke leven: voor hen werd Jezus’ gang door de dood heen naar het nieuwe leven, een ervaring die hen zelf door de dood in hun leven leidde naar een land van heelheid en verlangen. Toch wel jammer: later haalden de christenen de verschillende momenten van het geheel uit elkaar en verdeelden de thema’s over meerdere dagen: Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag, Paasnacht. Zo kwam steeds minder de eenheid van dood en opstanding uit de verf. Meerdere dagen Die eenheid is nog te herkennen aan het slot van het bericht van Matteüs. Daar staan bij het sterven van Jezus de doden op uit hun graven (Matteüs 27:52-53). Voortijdig? Of wil Matteüs juist suggereren dat het sterven van Jezus zijn opstanding is? Zoals ook door de evangelist Johannes kruis én opstanding verheerlijking worden genoemd. Maar niet alleen werd de eenheid van kruis en opstanding uit elkaar gehaald en verdeeld over meerdere dagen. Ook kwam in de (Westerse) kerk wel erg sterk nadruk te liggen op lijden, zonde en verzoening. Goede Vrijdag kreeg vaak een (m.i. onnodig) zware en dramatische sfeer.

Eenheid kruis en opstanding Het is van belang de eenheid van kruis en opstanding vast te houden. Maar de eenheid is nog breder. Wat is immers Pasen zonder Pinksteren? De gave van de Geest is niet anders dan de keerzijde van de opstanding. Op de wijze van de Geest is Hij, Jezus Christus, immers als de Opgestane onder ons. En door de kracht van de Geest worden wij mensen die leven uit de opstanding. In het verhaal van Johannes (Johannes 20/22) vallen Pasen en Pinksteren dan ook op één dag! Dood (kruis) – opstanding – gave van de Geest: het is één gebeuren. Het is de Geest die levend maakt! Pelgrimstocht De viering van de Goede Week heeft veel weg van een pelgrimstocht. Je kunt deze week beleven als een weg, een proces van levensvernieuwing voor jezelf. In het meegaan in de stoet naar Pasen kun je je eigen proces van loslaten en het gaan door de dood van twijfel en leegte naar vernieuwd en opgewekt leven, ervaren in het verhaal van ondergang (kruis) naar opgang (opstanding) van Jezus Christus. Steeds vooronderstelt deze gang, deze pelgrimstocht, de aanwezigheid van het grote geheim van de levende God van Israël, de Vader van Jezus.